Benzersiz beş öyküyle çıkacağınız bu yolculukta Çukurova’nın yakıcı sıcağında pamuk toplayan işçilerin mücadelesine şahit olacak, yerel basının açmazlarını idealist bir gazetecinin çabalarıyla keşfedeceksiniz. Pedofil bir üst düzey memurun yüzleşilmesi güç gerçeklerinin izini sürerken içiniz burkulacak. Kitaba adını veren Tuhaf Bir Yolculuk’ta emekliliğini dolu yaşamak isteyen bir gezginin başından geçen trajikomik olayları çarpıcı bir son eşliğinde okuyacaksınız. Hayallerinin şehri Paris’e vardığında cebin

bir gün sevmişti beni, saçlarından çıkan şu gün; saçların, taranmamış günlerim benim bir gün yazmıştı bana, kuşlar bile demez öyle şeyler bir gün ayaz çıktı, canımdan da ayaz bir şey   bir uçurum kervanı, ayazdan da baskın çıktı   bir gün kalmıştı bende, kardeşti tüm iskeleler karşılar bir dem, tüterdi ışıl ışıl bir gün hatırladık, bir cam kesti gibi bir şey   bir yol kendini buldu, bir gül yanık yanık   bir katran, bıçaktı günler... bir gün yazmıştı bana, denizin bile burkulduğu... bir portakal, limonda

Yine çoktan beri müşterisi olduğu bir toptancı dükkânının önünden geçerken gazetesini verip gideceği sıra, dükkân sahibi kaba ve sert bir şekilde seslendi ona: “Gel ulan buraya Boran! Sana Boran diyorum ki içimi rahat ettireyim. Yarın önemli bir yere gelince, ileride büyük bir adam olursan sana “Bey” demek zorunda kalabilirim.” diyerek içindeki kinini, hırsını ve kızgınlığını belli etmişti. Boran olduğu yerde sendelenerek yıkılmıştı! Ne istiyorlardı, neden böyle kırıcı davranıyorlardı? Yine posta treni ile

O sırada Yosef, meşalelerin hemen dışında  ayin için ellerini göğe kaldırmış dua ediyordu. "Can veren de sensin can alan da sen. Aylardır yürüyoruz emanetlerinin güvenliği için tıpkı Sina Çölü’nden Kenan’a yolculuk yapan atalarımız gibi. Seni kabullenmenin acısını gün be gün yaşadık. Ateşlerde yandık, soğukta donduk, azgın sularda boğulduk, düşmanın kılıcındaki kanlarımız hala kurumadı. Senin yolunda tüm acıları test ettik. Göz yaşlarımız senin yolunda senin için akmaya devam ediyor. Yüce Allah’ım bizleri c

Nazmi Bayrı’nın Güz Yüzü kitabında, insanın, doğanın yüzüne bakan ve gördüklerini dile getiren öyküler yer alıyor. Günlük yaşamın, insan ilişkilerinin yansımalarıyla karşılaştığımız öykülerde insan olmaya yönelik güçlü bir çağrıyı işitiriz. Bu bağlamda şehirden, doğadan kesitler ve izler taşıyan öyküler, bireyin kendisiyle ve başkalarıyla ilişkilerini, sorunlarını ele alırken insana, topluma yönelik eleştiriler ve sorgulamalar da ortaya koyar. Doğaya bakarken insanı, insana bakarken doğayı gören ve varoluşu

SANA NE Hoca bir gün evine giderken arkasından bir arkadaşı seslenmiş: “Hocam gördün mü şu gideni?” “Yok görmedim.” “Bir tepsi baklava gidiyor.” “Giderse gitsin. Bana ne!” “Ah be Hocam, baklava size gidiyor ama.” “Be adam seni de adam etmek pek zor. Baklava gidiyorsa gidiyor bana ne. Eğer bize gidiyorsa da sana ne!”

Her toplum, çevresini ve öteyi anlamak, anlamlandırmak için çaba göstermiştir. Ağaçlardan otlara, yıldızlardan kayalara pek çok varlığın ve şeyin tarihi aslında bizim korkularımız ve merakımızı gidermek için anlatılmış veyahut yazılmıştır. Mitler de gece göklerinin çok parıldayan, yol gösterici, ilham uyandırıcı yıldızları gibidirler. Bir gün kadim zeytinlerin nereden geldiğini merak ettiğinizde Athena’nın armağanı; ağlayan bir kayanın esrarını araladığınızda, kahrolmuş bir annenin kibrinin cezasını bulursu

‘Bir insanın ruhunu çalmak, hayatını çalmakla eşdeğerdir,’ diye düşünülür. Para, erkek çocuk, daha fazla kazanma hırsı, cennetin kapısı için ibadete yönelme, bunları yaşarken yine de Suzan’la, Orhan Veli’den okuduğumuz şiirler aklıma gelirdi. Gün gelir geçmişte yaşanmış doğru ve yanlışlarla yüzleştirir hayat. ‘Tanrım ve Ben’ vicdanla yapılan muhasebeyi anlatan bir romandır.

Şair kitabında bazı dillerin artık yasaklandığı için değil anadil konuşurlarının ilgisizliğinden ve kendi dillerini sahipsiz bırakmalarından dolayı yok olduğunu belirtiyor. Ne doğru bir tespit! Başkalarının ötekileştirmesinden ve varlığına saygı duymamasından yakınırken kendi öz saygısını kaybetmek, kendine inanmaktan vaz geçmek ve kendini yadsımak. Çoğulun acımasızlığı ve tekilin yalnızlığı diyor şairimiz. Peki ya dilsel gruplar da kendi hafızalarını silip acımasız çoğulun konforlu alanına geçmeyi tercih e

Bir saat yorulup duruyor Yerde yıldız cesetleri Delilerin gözleriyle doluyor gökyüzü  Öldüm Beni unutma...

Denizden kıyıya vuran dalgaların sesi hüzünlü bir melodiye dönüşmüştü. Uzaktan geçen yelkenlilerden kıyıya kadar ulaşan şarkıları taşıyan rüzgâr, vücudunu serin bir ürpertiye, tanımsız bir boşluğa bırakıyordu. Dalgalar kıyıya vurdukça sürüklenen çakıl taşları yüreğini derinliğe, karanlığın üstündeki yakamozların içine çekiyordu. Martların çığlıkları, anlatamadığı duygularının parçalanmış ve sürüklendikçe cam kırıntılarına dönüşen fırtınalı hayatının son sesiydi. Kırılmıştı. Onarılmayacak kadar büyük bir boş

Romalılar, tarihin akışını değiştirenler, tarihe yön verenler, barbarlığa karşı medeniyeti savunanlar, şehirlerinde ve köylerinde huzur içinde yaşamak isteyen İsa Mesih’in halkı! Batıda barbar kavimlerin, doğuda ise ekmeğimizi, suyumuzu ve bir zamanlar şehrimizi paylaştığımız Pers hükümdarının saldırıları altındayız. Kutsal Topraklara saldırıp Kutsal Haç’ı bizlerden çaldılar, Kutsal Kabir Kilisemizi yakıp-yıktılar. Bize ait olanları gasp ettiler ve sonrasında kutsallarımızı kendi inlerine haydutlar gibi kaç

İnsan kabullenemediği ve reddettiği kendisi ile yüzleşecek,” diye fısıldıyor bu öyküler. Her biri, sizi insan doğasının karmaşıklığına ve aşkın gücüne dair derin düşüncelere sürükleyecek. Cevdet Güner’in kaleminden çıkan bu öyküler, modern dünyanın kaotik güzelliğini ve zorluklarını etkileyici bir şekilde gözler önüne seriyor. “Bana Bakma,” okurlarını derin düşüncelere sevk ederken, aynı zamanda sürükleyici anlatımıyla sayfalarını çevirmekten kendinizi alamayacağınız bir eser.

Nesnesini sarmalayan kavramlar gibi adının hakkını veren “tuhaf” bir metin. “Gerçeğin canı cehenneme” der gibi gözünü gündüz düşlerine diken Bento’nun tuhaf hikâyesini okurken, “Dur hayat, dur içimde; bulandırma aklımı” diye mırıldanırken bulacaksınız kendinizi. Kendinizi bazen uğuldayan bir ormanda, bazen hevesle çınlayan bir yuvada, bazen aşka ve dostluğa meyleden içten bir sohbette, bazen de şehrin girdabından kendi ormanınıza çekilip sürükleniyor hissedeceksiniz. Tıpkı yaşam gibi devinen, kıyısını

Hitit, Asur ve Pers devletleri tehcir politikalarını, ters düştükleri halk kitlelerini kimi zaman cezalandırmak kimi zaman da yola getirmek amacıyla uygulamaya koyan ilk devletlerdi. Sonraki dönemlerde yaşanan büyük tehcir olayları antikcag zalimlerinin takipcilerinin hiç de az olmadıklarını gösterdi. Bunlar da tehciri kimi sosyoekonomik ve politik ereklerine ulaşmada bir yol olarak gormuslerdi. Anadolu tarihi de ilkcaglardan günümüze uzanan süreç boyunca uygulamaya konmuş tehcir örnekleriyle doludur. Soz

Gerçekleri sevenler kendilerinde gerçeğe katlanma gücünü de bulmalıdır. Ayrıca bu olayın uyandırdığı duyumları yumuşatmaya yönelik girişimler ancak tarihi bir ihmal olarak nitelendirilebilir. Kitapta sizlere sunulan kişilerin yaşanmışlıkları istisna değil Pontus trajedisinin ta kendisidir.

İkinci Dünya Savaşı, insanlık tarihinin bugüne kadar gördüğü en yıkıcı savaştı. Faşizm ve Nazizm tarafından sebepsiz yere saldırıya uğrayan Yunanistan, halkının en büyük felaketleri yaşadığı ülkelerden biriydi. Bu felaketlerin meydana geldikleri andaki kayıt altına alınması, Konstantinos Doksiadis’in koordinasyonunda bir mimar ekibi tarafından yapıldı. 1945 yazında yayınlanan bu Albüm, Yunan halkının tüm dünyanın özgürlüğü için yaptığı korkunç fedakarlıkları sunuyor. Konstantinos Doksiadis (1913-1975), 20.

Mehmed Uzun bir hüdayınabit, bir romantik kardelen... Desteksiz ve elverişsiz koşullara rağmen türünün kalkışmasına öncülük eden bir edebiyatçı. Bir sürgün ve ‘yurt tutamaz’ bir göçer, bir evrensel yabancı. İyi komşuluk ilişkilerinden, kötü komşuluk ilişkilerinden, yani insan hâllerinden söz etti. Edebiyat, sanat diliyle konuştu. Dengbejîlerdeki ‘sesi alçaktan çıkan’ kahramanlar gibi, Hector vb ‘yenilmişler’ gibi, ‘büyük kapıdan geçen’ Tolstoy, Proust, Nâzım, Lorca, Yaşar Kemal, Gunter Grass ve benzerleri g

Ya insan ölmüyorsa o son nefesle? Peki, bunu kim söylüyor? İşte bu kitapta bu düşüncenin kaynakları, ritüelleri ve insanın bu sonsuzluktaki varlık biçiminin dünyaya ait kısmına dokunan görev ve sorumlulukları ele alınıyor. Kitap, ezeli ve ebedi olan hayata dinlerin, inançların ve kültürlerin çeşitliliğine dair yaklaşımları irdeleyerek okuyucuya sunuyor. Kayıp olanlardan hala canlılığını koruyanlara kadar birçok inancın aslında hayatı nasıl terbiye ettiğini, ahlakı ve erdemleri bir öğretisel eğilimle insana

Bu çalışmada daha bitmemiş ve bitecek gibi de görünmeyen bir direniş süecini okuyacaksınız. Alevilerin yapay bir toplum olmadığını, iktidarları rahatsız eden felsefelerinin, inançlarının sorgulamak ve görmekten keyif alacaksınız. Belki de düşman olmadan adalet ve insanlığa hizmet etmiş, yüzyıllardır insanlar arasında eşitliği, adaleti savunmuş bir tarihin akışına tanık olacaksınız. Kızılbaşların Selçuklunun, Osmanlının, Safevilerin ve daha nicesinin korkulu rüyası olmasının nedenini sorgulamak istemez misin