"Etiğin işlevi insanın kusurları üzerine ısrar edip onu 'günahlar'ı yüzünden azarlamak değil, insanın en iyi içgüdülerine hitap ederek olumlu yönde hareket etmektir. Etik, onlarsız ne hayvanların ne de insanların toplumlar halinde yaşayabileceği birkaç temel ilkeyi belirler ve açıklar ama sonra bunlardan daha üstün bir şeye başvurur. Sevgi, cesaret, kardeşlik, kendine saygı, kişinin idealleriyle uyumu."

Kropotkin, en önemli eseri sayılan ve bugün de geçerliliğini koruyarak tarım ve küçük ölçekli sanayiler üzerine bilimsel araştırma yapanlar için çok zengin bir ansiklopedik bilgi kaynağı olmaya devam eden bu kitabında, daha sürdürülebilir ve eşitlikçi bir toplum yaratmak için insanları sıkıcı ve anlamsız işlerde çalışmaya zorlayan katı bir iş bölümü yerine tarımın sanayi ile zihinsel emeğin de beden gücüyle birleştirilmesi fikrine dayalı bir toplumsal örgütlenme modeli ortaya koymaktadır. Kropotkin, bu fark

“Türkiye’de modern sanatın eleştirel bir tarihi yazılmış değil henüz. Yazılmış olanlar birer vakayınameden ibaret.” -ŞEKER AHMET PAŞA -ADNAN ÇOKER -SEYHUN TOPUZ -MUSTAFA ATA -ADEM GENÇ İlk bakışta bir arada düşünülmesi zor görünen bu beş sanatçıda, bizim modernliğimizi karakterize eden bir tutum ortaklığı var Sadak’a göre: Modernleşmeyi Batılılaşma olarak değil, merkezsiz ve özgül yayılımlı bir evrensellik olarak deneyimlemiş/kavramış olmak… Beklenen tarih yazımına bir giriş belki de…

Osmanlı Meclisinin Ermeni mebuslarından Vahan Papazyan’ın ‘Anılarım’ı aslında 3 cilttir. İlki 1950, ikincisi 1952’de basılmış; sonuncusuysa 1957’de tamamlanmıştı. Biz, 2. ciltten başladık yayımlamaya. Çünkü bu cilt, tarihimizin önemli bir bölümünü oluşturan Sultan II. Abdülhamit’in istibdat rejimini, 31 Mart Olayını, Adana Katliamı’nı, II. Meşrutiyet dönemini, 1878 Berlin Antlaşması gereğince 1913’de Vilayat-ı Sitte’de geniş çaplı reformlar yapılması için gündeme gelen, ancak bir süre sonra savsaklama oyunu

Erdoğan Alkan, Alevilik üzerine yapılan araştırmalardaki bir boşluğu bu kitabıyla dolduruyor. Yabancı ve yerli kaynaklara dayanarak hazırladığı bu çalışmada, Alevi mitolojisinde, evrensel inançlar ve geleneklerde yer etmiş sayı ve hayvan simgelerinin günümüze kadarki seyrini örneklerle okuyucuya ulaştırıyor. Kitapta yer alan bazı konu başlıkları şunlardır; Mitolojide ve Alevilikte Sayılar… Sayıların Gizemi… Evrensel İnançlarda ve Geleneklerde sayılar… Mitolojide ve Alevilikte Hayvan Simgeleri…

Bilgi ağacının meyvelerine dokunmak açık bir biçimde yasaklanmıştır. Böylece, kendini anılarına yeteneğinden tümüyle mahrum kalacak insanın, ebediyen bir hayvan olarak kalması, ebedi Tanrısı, yaratıcısı ve efendisi önünde hep dört ayak üzerinde sürünmesi istenmiştir. Ama bu noktada, şeytan, ebedi isyancı, dünyanın ilk özgür düşünürü ve kurtarıcısı sahneye çıkar. O, insanın kendi hayvani cehalet ve itaatinden utanmasını sağlar, onu kurtarır, itaatsizliğe ve bilginin meyvesini yemeye zorlayarak, alnına özgürl

İnsanlığın kendi tarihsel geçmişinden bugüne kadar gelen olguların bir bütünü incelendiğinde, yaşama dair umutların, güzelliklerin, sevdaların ve de sınıf kavgalarının üretiminde kadın, kendi doğallığı ile her zaman özgün bir yere sahip olmuştur. Özel mülkiyet dünyasının egemenleri iktidar gücünü kullanırlarken, özellikle kadına yönelik saldırıları ön plana çıkarmışlardır. Kadını toplumsal yaşamdan koparmakla yetinmeyip aynı zamanda doğaya ve insanlığa dair bütün güzellikleri de koparıp almak istemişlerdir

Osmanlı hükümetinin İmparatorluk sınırları dahilindeki Ermeni azınlığı yok etmek için 1895’te başlattığı kasıtlı, acımasız ve örgütlü seferberlik, 1915’te zirveye ulaştıktan sonra da yaklaşık 7 yıl daha sürmüş ve neredeyse 2 milyon ölümle sonuçlanmıştır. İşte o yıllara tanık olmuş bir din adamı olan Abraham Hartunian’ın anıları, bir zamanların gururlu ve çalışkan Ermeni halkının nasıl parçalanmış kalıntılara indirgendiği süreci anlatıyor. Aslında Hartunian anılarını öfkeyle harmanlanmış bir intikam arzusu y

Öyleyse ne tür bir anlam kesinlenebilir şiirde, kesinlenen her anlam olası başka anlamların yıkıcı tehdidi altındayken? … Şiir her koşulda anlatamadığıyla var oluyorsa susan kişi olmalıdır şair. Herkes olabilendir o; çünkü, şiir bir ben inşa etme aracı değil, her türlü ben olanağını aşan ve insan olmanın tüm hallerini olumlayan bir deneyimdir. Çünkü insan olmak daima bir olasılıktır, gerçeğe dönüşmekte direndiği yerde başka olasılıkların varlığını yadsımak zorunda olan bir olasılık. Kişilik ya da ben, insan

“Ağırlığı olmayan yüktür sevgi Kendi gölgesinde serinler kimi insan Kimine dar gelir gökyüzü mavisi Şiir ki tüm bunların ötesinde bir yerde Nal döktürür düş atlarına her gece Bir de kaçış hızı olsaydı ölümden” … “Gündüz olsa, olmasa hiçbir şey Gözlerini kısıp oynarsın güneşe karşı Renklerine ayrılır kirpiklerden sızan ışık Yan yana akan durgun ırmaklar gibi Dökülür içine şiir olur Yansır bir güzelin yüzünden Sonra sevda olur, hayal olur, söz olur”

Bir tek parçada yakalayamıyordum onu. Birçok kadın, birçok erkek yüzü gelip geçiyordu hafızamdan… Kaç yüzden, kaç parçadan oluşuyordu bu yüz? Hepsi mi Hasret’ti? Bir zaman dilimi ve birden fazla parçaya bölünmüş bir yüz. Her bir parçadaki görüntüyü ötekinin üstüne, yanına koymaya, eklemeye çalıştım. Uymuyordu. O zaman, “Neden bir tek kişiyi bekliyorum ki,” diye düşündüm. Gelen bir kişi değildi ki, gelen bir zamandı, bir zamanın içinde kalan silik siluetler. Her şey onların peşine takılıp gelecekti bir

Karısını uyandırmaya çalıştı ama olmadı. Korkmaya başladı, komşularından yardım istedi. Zewê kendine geldiğinde evin girişindeki tahta divanda yatıyordu; başında ıslak bir havlu, karşısında da komşu kadınlar vardı. Zewê yerinden fırlayıp kalkmaya çalıştı ama komşu kadınlar üzerine çullandılar. Zewê avazı çıktığı kadar, yeri göğü inletircesine, “Zarokên miiin, zarokên min ji min dizîn, xeberê bidin cendermeyan, zarokên miiiin1” diye çığlıklar attı ve tekrar kendinden geçti. Zewê bir haftayı yüksek at

Üç kardeştiler. Yeni doğmuşlardı. Yumak ile Uykucu’ya hemen ev bulundu. Ama tüylerinin rengi kara olduğu için Kara’yı kimse istemedi... Bunun nasıl bir duygu olduğunu düşünebiliyor musunuz? Farklı olduğunuz için dışlanmak... Minik kedicik de çok üzüldü. Ama farklılıkların zenginlik olduğunu düşünen insanlar da vardı...

Sizce yalnız kuşlar mı uçar? Hayır mı? Bunun yanıtını Minik serçe de bilmiyordu. Serçecik, çayırda uçtuğu ilk gün çok eğlendi ve pek çok şey öğrendi. Onu en çok, kuş olmadığı hâlde uçabilen hayvanlar şaşırtmıştı… Kanadı olup uçabilen hayvanları merak ediyor musunuz? Minik serçeyi izleyin o zaman.

Farklı olan, bize benzemeyen insanlar kötü ya da tehlikeli midir? Sema ile Sima, fırtınalı bir günde denizden gelen konukları görünce çok şaşırdılar. Derilerinin rengi karaydı, farklı bir dilde konuşuyorlardı. Sema ile Sima, evlerinde konuk ettikleri ailenin küçük kızı Ayşa ile oynarken pek çok şey öğrendiler. Siz de onlara katılmak ister misiniz?

Metin, annesiyle birlikte teyzesinin yeni aldığı eve giderken çok heyecanlıydı.. Gizli bir bahçesi olduğunu duyduğu evi çok merak ediyordu. İki katlı ahşap evde gördükleri, Metin’i çok şaşırttı. Kapıların, pencerelerin, gizli bahçedeki havuzun, bahçe masasının şekilleri birbirinden farklıydı. Metin o gün, hem farklı şekilleri öğrendi, hem de gizli bahçenin gizemini... Siz de öğrenmek ister misiniz? (Arka kapak)

Armağanları kim sevmez? Doğum gününde, yeni yılda, bayramlarda aldığımız armağanlar bizi çok mutlu eder. Hele bu bir gün değil, yıl boyu her hafta bizi mutlu eden bir armağansa... Uğur o yıl doğum gününde çok ilginç bir armağan aldı. Bunun ne olduğunu merak ediyor musunuz? Öyleyse, kitabınızın sayfalarını çevirmeye başlayın...

Seda üç yaşını doldurmuştu, ama hâlâ konuşmaya başlamamıştı. Annesiyle babası buna çok üzülüyorlardı. Sonra ne mi oldu? Seda o yıl doğum gününde o güne kadar hiç duymadığı bir sesle uyandı: “Adım Pap Pap’tır benim, sıradan biri değilim. Şarkı söyler dans ederim”

Su damlası Meraklı’nın serüveni havuzdaki fıskiyeden fışkırıp bir çiçeğin yapraklarına düşmesiyle başladı. Sonra neler oldu neler... Buharlaşıp gökyüzüne yükselince bir bulutun içinde uzun bir gezi yaptı. Yağmur olup bir evin penceresine kondu. İnanır mısınız, bir kartopu bile oldu. Eriyip bir derenin sularına karıştı. Neler gördü, neler... Meraklı’ya bu ilginç serüveninde siz de eşlik etmek ister misiniz?

Ozan, semtlerindeki kültür merkezinde yapılan çocuk şenliğine gittiğinde neler gördü neler... O gün hem çok eğlendi hem de sanat alanındaki meslekleri tanıdı. Bir müzisyen, bir palyaço, bir ressam, bir yazar... Ozan öyle etkilendi ki, büyüyünce onlara benzemek istedi... Ozan sonunda hangi mesleği seçti dersiniz?