Karanlık mıydı? Belki de her şey. Herkesin nefes alışı mesela. Herkesin ağrısı, sancısı... Tanrı bazen insan kaderini derin bir çizgi hâline getirir. Sussan olmaz. Ya da bağırsan, haykırsan, ağlasan, sızlasan... Olmaz...

Semerlerin dili olsa neler anlatır neler. Acılar, yokluklar, sıkıntılar bazen sırttaki semere yüklüdür. Kemal Siyahhan İstanbul'un önemli ticaret merkezlerinden olan Sultan Hamam'da hamalından işadamına kadar oradaki ahalinin yüklendiği sorumlulukları, endişeleri, yaşama dair beklentileri ve korkuları su yüzüne çıkarıyor. Hamal, başka bir dünyanın yazılı olmayan kurallarını samimiyetle yansıtan bir roman. İlkokul biter bitmez iki yıl mahalledeki bakkala takılıp çıraklık ettim. Sonrasında mahalledeki parça k

Sızı, kimsesiz bir sözcük değildir; hepimizin yüreğini, aklını, dalgınlıkla yaktığı parmak uçlarını, kızılçamların incecik sürgün uçlarını yavaş yavaş oyup kemiren diş ağrısı gibi ince bir şeydir, hepimizin can ortağıdır. Sevelim sızılarımızı... Zaman, mekân ve uzay kavramlarında kafa karışıklığı yaşamaya başlamadan önce eksik taşları gediğine oturtmalıyım. Beklemek ve beklentiler zaman kaybına yol açabilir, oysa fazla vaktim yok. Zaman geçtiğinde, bedenler çürüdüğünde; gerçekler hikâyelere, hikâyeler söyle

Tüfeği düşündü sonra, Av tüfeği olmaz, dedi. Göçerler o yıllarda olsa olsa mavzer taşır, diye düşündü. Elinden av tüfeğini aldı, yerine dipçiği ceviz ağacından, namlusu süt beyazı bir mavzer verdi. O adamı tıpkı Kirli Sakallı Rehber gibi av peşine düşürdü. Av olarak bir maral düşledi. Belki yanında bir yavru olmalıydı, annesini emen bir yavru... Ulu meşe ağacı geldi aklına, Mustafa ve annesi Turna geldi sonra. Kutsal ağacın yeşili, Turna'nın süt damlayan memesi; yine gözünün önüne geldi, Mustafa'nın o ilk e

Karanlık zamanın içinde acılı ruhumu arıyorum. Nerede düşürdüm, nerede yitirdim? Yolun hangi keskin virajına sert ve hızlı girdim? Yolculuğun kaçıncı kilometresinde savruldum? Başlarken yolun sonunu kim bilebilir, kim tutar defterini düşüp kalkmaların, yaralanmaların, örselenmelerin? Bile bile kim tekrar edip durur ömrünün yaralı günlerini?

Karşı konamıyordu fırtınaya, direnmeye çalışan bir avuç insanı saymazsak eğer. Sanki hayat sonbahar mevsimine tutsak düşmüştü. Aralıksız tek tek düşüyordu yapraklar. Koca çınarlar devriliyor, dilsiz hikâyelere dönüşüyordu... Artık vicdanlar, yaşamın sancılarıyla yorulmuş bir kalbin durma noktasına gelişi gibi yavaş yavaş tükeniyor ve insanlığı kendi sonuna alıştırıyordu. Herkes başkasının acısına sadece bakıyordu. Nedendi bu hayat denen yolculuk, ne içindi? Bu soruların cevapları zamanla silinmiş, yerlerine

Yeryüzünde tapılacak erkekler listesinde yer alan tüm kutsal adamların çoğu ben doğmadan otuz yıl önce ölmüşler, bu yüzden hayatımın sonuna dek cinsiyetsiz gibi yaşayıp bir bakire olarak öleceğimi biliyorum çünkü tüm güzel adamlar öldüler... Kerouac, 1969 -sirozdan kaynaklı iç kanama. Fante, 1983 -şeker hastalığı. Bukowski, 1994 -omurilik kaynaklı lösemi. Ingmar Bergman, 2007 -uyku sırasında kalp krizi. Jim Morrisson, 1973 -aşırı dozda uyuşturucu...

Oysa yaratıcı yarattıklarına barış ve mutluluk dilemiştir. Yarattıklarının birbirini boğazlamasını, sömürmesini, ezmesini istememiştir. Uzayın derinliklerini ayağına getiren insanoğlu, asıl mutluluğun yeryüzünün ortak barış ve refahı olduğunun bilincinde değil. İnsanlık bir beden olarak düşünülürse, organlardan birinin rahatsızlığı tüm bedeni rahatsız edecektir.

Sevgi dudaklarını yüzüme yaklaştırıp konuşmaya başladı. İsmini daha önce duymadığım bir yazarın sözlerini mırıldanıyordu. Aşk, aklın en soylu zaafıdır... Sevgi'nin bu sözleri beni daha da şaşırtmıştı. Nasıl bir kadındı bu? Oysa dışarıdan bakınca hiç de kitap okuyan birine benzemiyordu. Hele ki John Dryden okuyacak birine hiç benzemiyordu.

Uysallığa çok alışmış ve bir aralık öfkelenip, karşı koymaya, kararlı ve tutarlı davranmaya kalkışan zayıf ve basit karakterli insanlar için, kararlılıklarının ve tutarlılıklarının asla aşamayacağı bir ara çizgi, bir sınır vardır. Karşı çıkmaları önce çok şiddetli olur. Hatta şiddet, çılgınlık derecesine kadar varır. Gözlerini sımsıkı kapatıp, karşılarına çıkan engellere saldırırlar ve kaldıramayacakları yükleri omuzlarlar. Ama belli bir noktaya gelince, kendi kendilerine şaşarlar ve yıldırım çarpmış gibi d

Beni unut! Oturma iznin olmadığı için biz yokuz derdin hep; sana kızardım. Şimdi hak veriyorum, biz yokuz; ömrümüz, kelebekler kadar. Geriye bakmadan kendine yeni bir hayat kur ve beni unut, bol şans sana. Yok sayılmayı, çaresizliği, işsizliği , tutunma çabasını, açlığı, Afgan bir mültecinin ağzından anlatan Kemal Siyahhan, Afgan kadınlarının yaşadıklarını, ülkelere müdahalelerin nelere mal olduğunu etraflıca anlatıyor bu romanda. İstanbul'a mülteci olarak gelmiş ve yaşamları kesişmiş, birbirinden farklı dü

Romanlarında sıradan sayılan yaşantılara bir soru işareti gibi girmeyi başaran Dostoyevski, aynı başarıyı öykülerinde de gösterir. Dostoyevski, Einstein'ın fizikte yaptığı şeyi insan ruhunda yaparak gören, görülen ve gerçeklik arasındaki ilişkiye yeni bir boyut katar. Ona göre hiç kimse ruhunu eleştirilemeyecek kadar temiz tutamaz. Öykülerinde bir kez daha gösterir ki bu eleştiri bir samimiyet bunalımından çok kendine ait bir vicdan oluşturmaktadır.

Mavi konuşulurken hep korkardım Resimlerim kırmızı, sarı, turuncu kokardı Mavi neydi Yıllarca düşündüm Gözleriydi kadının Korkularımdı derin okyanus gibi... Kendiliğin önündeki engelin ne olduğunu bilmek kolay olmayabilir! Kemal Siyahhan korkuların bilinçaltını nasıl esir aldığını, yaşama ve yaratıcılığa etkilerini bu romanla ortaya koyuyor. Bu romanı bana İlker Yasin yolladı. İlk sayfalarına göz atmaya çalışıyordum ki, baktım sonuna gelmişim. Size de tavsiye ederim. Mehmet Ali Birand

Apartmanların dili olsa, kadınlara dair neler anlatır neler! Korku, hüzün, sevgi, mutluluk, endişe, yalnızlık gibi daha birçok duygunun yaşandığı apartmanlar, çoğu zaman kadını anlatsa da yaşanmışlığın en bilinmezini bazen biri açığa çıkarır. Kemal Siyahhan'nın Yalnız Mor adlı romanı, İstanbul'un yerlisi dışında başka şehir ve ülkelerden gelen kadınların hüzünlerini, sevinçlerini mercek altına alan sıra dışı bir romandır.

Aşk sarhoşluktur, olmazı olur, gidilecek yolu yakın eyler. Kubilay'ın Lise yıllarında kalbine yerleşen ve yaşamı boyunca tüm benliğini sarıp sarmalayan aşkının adı Roza... Aşkların masumiyeti bazen din ve töre engeline takılır ama kalplerdeki yerini yıllar geçse de korur. Süryani Roza ve mavi gözleri tüm masumiyetiyle Kubilay'ın kalbine mıh gibi çakılmış ve yıllar yılı canlılığını korumuş. Kemal Siyahhan'ın bu romanı yaşanamamış aşklara bir göndermedir.

Farklı kültürleri, farklı etnik ve dinsel kökenleri olan insanların bir arada yaşamak zorunda oldukları kadim bir coğrafya bizimkisi, vatanımız. Üçüncü bin yıldan gün eksiltiyoruz; ama kardeşliği, farklılıklarımızın ne büyük bir zenginlik olduğunu sevgiyle taçlandırıp kavrayabildiğimiz söylenebilir mi? Acıyla, gözyaşıyla yoğrulmuş bu topraklar kanatılmaya devam ediliyor hâlâ. Neotürkiye'nin panzehiri hafızadır. diyerek bir saptama yapmış gazeteci/yazar Mustafa Hoş; Mehmet Kum'da Son Ezidi çığlığıyla hafıza

Uzak yollarda kalanları, artık kapısı çalınmayacak evleri, eksilişleri, ölümleri, ayrılıkları anımsadıkça, aynaya her baktığında gözlerini kendinden kaçıracak yer arar, böyle çilekeş ve sürgün bir yaşamın aslında marifet olmadığını düşünür; belleğinde yazlık sinemaların siyah beyaz filmlerinden kalan ve avuçlarında yaralar açan kederli bir sitemle makûs talihim, diye söylenirdi Tamay. Gece Seçkin'i uyutup, iki gözünün siyah ve uzun kirpiklerine iki öpücük kondurduktan sonra yatak odasına geçer, sırtını kap

Melih Ergen'in temel teması yaşıyor olmak ve ölümdür. Var olmak ve hiçlik. ( ...) Ergen'in felsefi göndermelere karşın somut yaşamdan kaçmayan bu romanı en az bir Vüsat O. Bener, bir Nezihe Meriç anlatım gücüyle yapılanmıştır. -Demir Özlü (Radikal Kitap, 9 Ağustos 2013) Dört nesildir süren hastalıklı ilişkiler...Psikolojik derinliğe sahip bir roman Sağır Bellek. Melih Ergen hem şiirsel hem de psikolojik derinliğe sahip, eşsiz bir romanla çıkıyor okurun karşısına. -Asuman Kafaoğlu Büke 'Radikal Kitap, 5 T

Vildan Nine, Longoz Ormanları'ndaki Şenkışla köyünde, kırık bastonuna konan saka kuşlarının cıvıltıları ile mutlu bir yaşam sürmektedir. Bir sabah uyandığında, ormanın uğultusu ve kötü adamların kahkahalarıyla karşılaşır... Sakaların çoğu ormanı terk etmiştir. Kalan birkaç saka ise, kırık kanatlarıyla, kötü adamların giremeyeceği ormanlara yuva yapabilmek için uçmaya hazırlanıyordur. Vildan Nine ise kuşların geri dönmeleri için planlar yapar. Kırık kanatlı kuşlar, bir gün iyi yürekli cesur çocukların eller

Kitabın tümü genellikle bir aşk romanı olmasına rağmen zaman zaman Bizans tarihinin önemli olaylarına da değinmektedir. İmparator Romanos'un bir meyhanecinin kızıyla evlenmeleri tarihin bütün akışını değiştirmektedir. Alp Aracı bu dönemi o kadar iyi değerlendirmiş ki, kitabı okuyanlar bu konuyu çok enteresan bulacaklardır. Ancak benim kitapta en dikkatimi çeken konu, Kiev Prensi Vladimir'in İmparator II. Basil'in kız kardeşi Anna'ya talip olmasıdır. Bu evlilik ve sonuçları kitapta o derece enteresan bir şek