Uysallığa çok alışmış ve bir aralık öfkelenip, karşı koymaya, kararlı ve tutarlı davranmaya kalkışan zayıf ve basit karakterli insanlar için, kararlılıklarının ve tutarlılıklarının asla aşamayacağı bir ara çizgi, bir sınır vardır. Karşı çıkmaları önce çok şiddetli olur. Hatta şiddet, çılgınlık derecesine kadar varır. Gözlerini sımsıkı kapatıp, karşılarına çıkan engellere saldırırlar ve kaldıramayacakları yükleri omuzlarlar. Ama belli bir noktaya gelince, kendi kendilerine şaşarlar ve yıldırım çarpmış gibi d

Devletin, bireyin gelişiminde gerekli bir biçim olduğu ve devlet şiddetinin bütün toplumun iyiliği için gerekli olduğuna dair usavurmaların tarihten çıkarılabilmesi oldukça mümkündür ve hepsi de doğrudur.'' Zamanımızın her bir dürüst ve içten insanı şöyle cevaplayacaktır; ??Fakat cinayet bir kötülüktür, bunu bütün usavurmalardan daha emin bir şekilde biliyorum. Benden orduya girmemi veya asker kiralamak veya donatmak için veya top satın almak ve zırhlı yapmak için para vermemi isteyerek beni cinayete suç or

Campanella, Güneş Ülkesi adını verdiği eserinde, bilim ve felsefenin hakim olduğu bir düzeni anlatır. Devleti yönetecekler teorik bakımdan da en iyi yetişmiş olan kimselerdir. Güneş Ülkesi'nin başında hem filozof hem laik olan bir hükümdar bulunmaktadır. İnsanların ne kendi evleri ne kendi çocukları vardır. Her şey ortaklaşadır. Özel mülkiyet yasaktır.

Fotoğraf, düşünce biçimini ve onunla buluşan estetik yönelimi, bir çerçeve içinde görünür yapma sanatıdır. Fotoğrafın en can alıcı özelliği bu eylemliliğidir. Fotoğraf sanatı ise, tümüyle ve her zaman gerçek üzerine bina edilmiş bir sanattır. Hatta fotoğrafı gerçeklerden ayrışarak bağımsızlaşan görsel yepyeni bir gerçeklik olarak görebiliriz. Bu bakımdan görüntüleri gizemli bir araç haline getiren, fotoğrafçıyı da yaşamla doğrudan ilişkili kılan objesiyle doğrudan değil, bir mercek aracılığıyla göz göze gel

Birçok fotoğrafçı, bugün büyük bir toplumsal gözetim altında bulunduğumuzu ve bunu gerçekleştiren devlet otoritesine ve tekellere kamerasıyla sürekli şekilde malzeme taşıdığının ayırdında değildir. Üstelik otoritenin toplumu gözlem altında tuttuğunu dikkate almadan fotoğrafı, başkalarını gözetlemenin bir aracı olarak kullanmaktan da sakınmıyor. İşte bu çerçeveden bakıldığında, günümüzde bir kameraya sahip olmak demek, siyasi otoritelerin ve fotoğraf tekellerinin gerçeklik üreten bir fotoğrafçıya sahip olmas

Fotoğrafın temel amacını, onun değişimi dile getirmesiyle açıklayabiliriz. Yani, değişim içinde bulunan yaşamın an'lık yansımalarını ele geçirmesiyle... Görüntüler simgeleştirdikleri şeyleri aynı zamanda anlatırlar da... Çünkü fotoğraf olguları değiştirmekte ve bu değişimi kalıcı belgelere dönüştürerek gerçeği güvenilmez yapmaktadır. Bu nedenle fotoğrafı hem yeni bir sanat, hem de tüm çağdaş iletişim kanallarına açık bir alışveriş biçimi gibi görebiliriz. Çünkü fotoğraf ritm açısından şiirle, içerik özellik

Fotoğraf sanatı alanındaki eserleri ve kurumsal çalışmalarıyla tanınan Çerkes Karadağ, bu kitapta bilim ve sanat dünyasından portrelerin yanı sıra, onlarla olan dostluklarını da fotoğrafçı gözüyle ele alıyor. Çerkes Karadağ, edebiyatçı yanını sanat dünyasına ilişkin tanıklıklarıyla buluşturmakta, kamera arkasının kazandırdığı sezgi ve gözlem ustalığını portre yazılarıyla pekiştirmektedir. Fotoğraflarında olduğu gibi yazılarında da, izlenimlerini duru ve saf bir dille bize aktarmakta, tanıklıklarını farklı b

'Sözde Fotoğraf, görüntülerin büyüsü ve gizemini yaşayan bir fotoğrafçının, düşünce ve deneyimlerini kapsayan bir çalışma. 'Sözde Fotoğrafta güdülen amaç, görme biçimini, görüntülerin taşıdığı anlamları ele alarak görüntülerle kuşatılmış okuyucuların düşünsel bir tartışma ortamına kavuşturulmasına katkıda bulunmak; görünüşlerden görüntülere uzanan süreçte fotoğrafın varlık nedenini, imgesel yanılsamaları ve fotoğrafı doğru anlama ve algılamanın ipuçlarını vermektir.

Fotoğrafı bir anlamda hem 19.yy'ın bir sözcüsü, hem de günümüzde popüler kültürün bir suç ortağı veya işbirlikçisi gibi görebiliriz. Nitekim görüntüler 19.yy boyunca toplumların gerçeklik, huzur ve refah mücadelesine eşlik ederken, bir yönüyle düşünsel aydınlanmanın, sosyalleşme ve demokrasi kültürünün benimsenmesinde de etkin bir rol üstlenmiştir. Keşfedildiği dönemde görüntülerin güvenilir bir kanıt yarattığına, dahası kesinleştiren ve ikna eden bir nesnellik sergilediğine inanılıyordu. Bu bakımdan fotoğr

Günlük hayatımızı yoğun ve yaygın biçimde işgal eden imgeler ile bu imgeler bütünlüğünü oluşturan fotoğrafların başdöndürücü bir hızla gelişen bilgisayar olanaklarıyla buluşması, deyim yerindeyse denetimsiz bir görüntü imparatorluğunun oluşmasına zemin hazırlamıştır. Ortaya çıkış hedefi gerçeği resmetmek olan fotoğraf, kendi tarihsel sürecinde gerçeğe dokunarak zamanı anlaşılır bir olgu haline getirmekle kalmamış, ışığın büyülü dilini, tarihin görsel kayıtlarını ve aynı zamanda yaygın bir anı denizi yaratar

Osmanlı hükümetinin İmparatorluk sınırları dahilindeki Ermeni azınlığı yok etmek için 1895’te başlattığı kasıtlı, acımasız ve örgütlü seferberlik, 1915’te zirveye ulaştıktan sonra da yaklaşık 7 yıl daha sürmüş ve neredeyse 2 milyon ölümle sonuçlanmıştır. İşte o yıllara tanık olmuş bir din adamı olan Abraham Hartunian’ın anıları, bir zamanların gururlu ve çalışkan Ermeni halkının nasıl parçalanmış kalıntılara indirgendiği süreci anlatıyor. Aslında Hartunian anılarını öfkeyle harmanlanmış bir intikam arzusu y

Umut ve korku kendi içinde deneysel nihilizmini taşır. Umut ve korkudan kurtulunca geriye sadece hiçlik kalır. Martin Eden, bir anlamda bir uçtan bir uca savrulan günümüz insanının tragedyasıdır.

Bütün bunlar tatlı bir rüyadan başka ne olabilir ki? Biliyor musunuz acaba, insanların menfaatlerini bilmemeleri yüzünden kötülük yaptıklarını ilk kez ortaya atan kim? Kim böyle akıllıca bir söz etti? Ona söylüyorum bu sözlerimi: İnsanın kafası aydınlanır, menfaatleri göz önüne serilirse, kirli işlere girmez, bir anda soylu, temiz biri olur çıkarmış. Temelinde, insanın aydınlanıp gerçek menfaatlerini yalnızca iyilik yaparak göstermesi yatıyormuş. Hiç kimse bile bile kendi aleyhinde davranışta bulunamayacağı

Alfred North Whitehead'in organizma felsefesinin temel özellikleri daha şimdiden meslektaş filozoflarının ötesindeki bir kitle tarafından bilinmektedir. Whitehead'in düşünce sisteminin geniş çaplı etkisini açıklamaya yönelik bir girişiminde Ernest Nagel şöyle der: Onun felsefî yazıları, içinde yaşadığı toplumun dinamik gerilimlerinden bazılarını dışa vurur; kökleşmiş ve geniş ölçüde duyumsanan ihtiyaçlara cevap verir. Nagel ekler: Whitehead yeni beliren, risk dolu ve potansiyel anlamda özgürleştirici her şe

Neden bu kitabın adı, Dört Adalı? Aslında bunu çağrışımlarıyla düşünürsek, sanırım ad yerine oturur. Adalı olmak nedir? Bir adada yaşamaktır; yani anakaradan uzak bir kara parçasında ve dört bir yanı denizlerle çevrili bir yerde yaşamaktır. Bu anlamda, o, biraz Robinsonadı, bir adasal yaşama tarzının hikâyesini hatırlatır. Ne yapar RobinsonCrusoe? Şimdi felsefeciler ile bir roman kahramanının ne gibi bir bağı olabilir? Şöyle bir bağ olduğu düşünülebilir: Robinson'un yaratıldığı ethos ile Hobbes, Locke, Ber

İlk kez 1762'de yayınlanan Toplum Sözleşmesi, tüze ve devlet öğretileri kuramcıları galerisinde Rousseau'yu hiç sarsılmayacak bir yere oturttu. Dünyada en çok alıntı ve görnderme yapılan yapıtlardan biridir. Rousseau, ayrıca toplumcu (sosyalist) düşüncenin yolunuda ilk açanlar arasında yer alır. ( "iyiliğin Kötülükleri: Eşitsizliğin Kaynağı Üzerine Söylev"). Toplum Sözleşmesi, siyasal ve toplumsal konuları ,işlemesine karşın, Rousseau'nun kendine özgü anlatım biçemi sayesinde keyifle okunan, kolay anlaiılan

"Etiğin işlevi insanın kusurları üzerine ısrar edip onu 'günahlar'ı yüzünden azarlamak değil, insanın en iyi içgüdülerine hitap ederek olumlu yönde hareket etmektir. Etik, onlarsız ne hayvanların ne de insanların toplumlar halinde yaşayabileceği birkaç temel ilkeyi belirler ve açıklar ama sonra bunlardan daha üstün bir şeye başvurur. Sevgi, cesaret, kardeşlik, kendine saygı, kişinin idealleriyle uyumu."

Ah zamparaların kırışmış kalın derileri nasıl da ağır kokar bilmezsiniz siz. Leş yiyiciler bile dünyanın en egzotik kokularını sürünmüş iç gıcıklayıcı yosmalar gibi kalır yanlarında. Yüceliğe yabancı insanın, kalbine zerk edilen aşağı hislerin yüzeye çıkan kirli kokusudur bu. Hırsızın, tırnakçının, yankesicinin eli ile bir aşüftenin apış arasındaki günahın kiri başka başka kokar. Aşkın duyguların kokularını da iyi bilir bir köpeğin burnu.

Resul, ihtiyara olan ilgisini kaybediyor artık, başını kaldırıp ırmağa bakıyor. Bir yılan gibi kıvrılıp gelen, her dilden hikâyelerle beslenip toprağın kuruyan yüzeyinde bir dilek ağacı gibi uzanan, tüm iyilerin ve kötülerin tek muradı olan Dicle’nin sesi ihtiyarın sesini bastırıyor. Yüce anlatıcının, kaynağında hırçın olan ve yol aldıkça yorgun bir dervişe dönüşen Dicle’nin, sesi bir ezgi gibi içine doluyor Resul’ün. Bu yüzden Bağdat’a kızgın değil Resul, ihtiyara da öyle, Nesimi’yi zindanlarında bir yıl b