“Ağırlığı olmayan yüktür sevgi Kendi gölgesinde serinler kimi insan Kimine dar gelir gökyüzü mavisi Şiir ki tüm bunların ötesinde bir yerde Nal döktürür düş atlarına her gece Bir de kaçış hızı olsaydı ölümden” … “Gündüz olsa, olmasa hiçbir şey Gözlerini kısıp oynarsın güneşe karşı Renklerine ayrılır kirpiklerden sızan ışık Yan yana akan durgun ırmaklar gibi Dökülür içine şiir olur Yansır bir güzelin yüzünden Sonra sevda olur, hayal olur, söz olur”

Hayalsiz durma öyle savrulursun, Güz yapraklarını sor rüzgâra, Bir de şu duran taşlara, Nasıl diş geçiriyor yosun, Yıldızdan yıldıza ip atsalar, Sen yine de tutkularına tutun. ...... Gölgesi olmaz ışığın, Tutuşup el ele indik iliklerimize, İner gibi derin bir mahzene, Mor yangınlardan geçtik, ezelden kalmış, Kıyısı olmayan ırmaktı içimiz, Gördük ki tenimizde söz de çağlarmış.