suskun oğullarını ateşte sınayıp, upuzun sebepler topluyorlardı, tanıdık yitik kurşun hedeflerden yol çizdik dövmeli alınlarına şaşırıp geri dönmesinler dedik! arada kır saçlarını çalı dibi yapıp ağlaşan kadınlardı, adlarını kocalarını sorduk, bilemediler gözlerinden akanın tadını kirpiklerinden geçirip uzattılar, tuzluymuş içtikleri ant gibi dağ oldu yarıldı yığıldı kaldı önlerindeki peştamalın zikzak dikişleri gibi kıvrılıp yayılıp genizleri yakan acıların kokusuydu ki (Arka kapak)