Pencereden dışarıyı seyrediyorum, her yer yeşilden kahverengiye dönmüş, aşırı
sıcaklardan bunalan meyveler kendi kendilerini yiyip bitirmiş, buruşmaya yüz tutmuş.
Gökyüzündeki kuşlar yavaştan bir hazırlık içinde, göç zamanları yaklaştı. Arka bahçedeki
ağaçların meyve vermesine daha var. Dünyanın döngüsünü anlayabiliyorum ama ya
insanlar? Her şey kendini şu elma, armut kadar açıkça belli etse, elmanın günahla armudun
anaçlıkla ilişkilendirildiği gibi insanlar da bir şeylerle ilişkilendirilebilse dünya daha
yaşanır bir yer olurdu, diye söyleniyorum.