Yılmaz Odabaşı, Türkiye'de yaygın anlayışa karşı etkileyici bir şair... - Guardian Daily Biz biraz da Nâzım Hikmet'ten korktuk, şiir yazmadık. Yılmaz Odabaşı ise, 80'lerden itibaren bu toprakların güçlü dizelerini yazdı - Yaşar Kemal Eğer şarkılarımızı dinliyorsan, şiirini okuyor ve duyuyorsak, biz birbirimizi de omuzluyoruz aslında... Yalan yok, seni ve şiirini seviyoruz. -Ahmet Kaya Yılmaz Odabaşı'nın bu kitabında, 34 yıllık şiir serüvenine dağılmış on bir şiir kitabı ilk kez bir arada sunuluyor. Siste Ka

Sorarsanız en acısı hangisidir diye; bence sevilen bir yürek tarafından aldatılmak.Veya seven bir yüreği aldatmak. İşte belki de bu hayatın en acı yanı.Karıncalarla konuşan ve boşluklarının girdabında çabalayıp duran kadınların hikayesi: KOCAMIN SEVGİLİSİ. Alev Akakar

Arzu var bir de. Arzu''... Neler düşünülerek konmuştur ismi değil mi? Belki de sadece babaannesinin adıdır. Ya da babası Arzu adında bir kadına aşıktı bir zamanlar... Ne umutlarla sarılmıştır kundaklara, ninniler söylenirken ne hayaller kurulmuştur geleceğiyle ilgili. Ya ilkokul forması giydiğinde? Bü- yüyünce doktor olacak benim kızım. demiş midir kimse. Ah Arzu! Kimlerin hayal kırıklığısın söylesene, diyesi geliyor insanın. Sonra birden sahne değişiyor kafamda; istenmeyen çocuk belki de Arzu. Dövüle dövül

Dünyanın gelmiş geçmiş en meşhur edebiyat eserlerinden biri olan İki Şehrin Hikayesi'nde, Bastille Zindanı'nda siyasi bir mahkum olarak on sekiz yıl kaldıktan sonra, yaşlanan Doktor Manette sonunda serbest kalmış ve İngiltere'deki kızına tekrar kavuşmuştur. Birbirinden tamamen farklı iki karakter olan, aristokrat Fransız sürgün Charles Darnay ve itibarsız fakat çok zeki bir İngiliz avukat Sydney Carton, Lucie Manette'e olan aşklarından dolayı ağa düşmüşlerdir. Londra'nın huzurlu sokaklarından, kendilerini i

Ben de Bu Dünyaya Geldim Geleli Yüce dağ başında eriyen kar Akar, yüreğimde yeniden donar Karac'oğlan da der ki Yüreğinde har var Yakında havalanır Ankalar Ben de bu dünyaya geldim geleli Ne zulümbitti ne hüzün.

bir dalda yalnız bir kuşum soruyorum yerde yatan kanatsızdan haritasını uçuşun hayata hiç yakışmıyor aşk gömleği giyinmeyen ya hayat aşk ile hayat ya bedene kefen *** ben çingene tayyar günüm yılınızdan geniş sarayınızdan çadırım tarlayı arsa ediyor sizdeki telaş ormanı ağaç, ağacı talaş

Sevgili heval, Yorgun bir nehirdir insan, direncini kaybedince. kavuşmak istediği deniz, kendine bıkkınlıktır. üstü üstüne bindiği su, kendini bile taşıyamaz. çarptığı bir engel, kaya, ağaç ya da başka bir şey yahut üstünde biriktirdiği bir köpük bile yüktür. yoluna küstür, zamana küstür, içindeki canlıya küstür, denize küstür. insan yoruldu heval. aşklar, umutlar, dostluklar, sevinçler yoruldu. kedilerin gözlerine bak. mavileri, yeşilleri silik. kuşların sesleri hüzünlü. köpekler artık boşluğa havlıyor. a

bu dağları yürüdüm bu çayırları bu manastır ayininden çıkmış eğik başları gördüm beş yaşında bir çocuğun kalp röntgeni elimde sonra emarlar derin analiz tomografi bu yüksek tansiyonlu evren bizim değil dedim bekledim büyümek beklemekti cebinde çok hasarlı bir hayat raporuyla balıkçı yaka İspanyol paça çiçek çocuklar che guevera romantizm bir filmdi on üç otuz sularında gazozuna dünya bu arnavutkaldırım bu inadına iğde kokan yollarda

Hayatın derinlerine kulaç atmaktır yazmak. Yaşam diye önünüze asılan fotoğrafın tek gerçeklik olmadığını bilmenin, fotoğrafın ardındakini keşfe çıkmanın öyküsüdür. Hayatı içine çekmek, yüzeydekini değil diptekini görmek arzusu... Bundan daha has bir varoluş biçimi bilmiyorum; işte, bunun için şiir!

oysa deniz linç halidir sözcüklerin şimdi zaman ejderha dişlerinde çiçeğe duran ceset yılana dönüşen hikaye akılların çok verildiği değil karnımızda terleyen makası filmin kesildikçe neresinden hangi külde tutukluk yapar son hangi taşına saçlarını şerh düşer cinnet. yüzkarası karadan karanlığın medea. değilin. o değil ilk ayıbı ihanetin sabahın tasmasını sıkan boynundan uzak o değil yapamayacağınız şeyleri yapan o ilk öff sesteki o ilk melal öf

Kemal Kurdaş'ın ODTÜ'ye, ODTÜ'nün Ankara'ya armağan ettiği güzelim ormanda çok sayıda köpek gruplar halinde yaşıyor. Çünkü ailelerin aldıkları köpekler, çocukları sıkılınca sokağa atılıyor. Büyük kentlerin çevrelerinde, tatil yörelerinde benzer deneyimler yaşıyor hayvanlar. Canlı hayvanlara cansız oyuncak işlevi yüklemekte sakınca görmüyor okumuş yazmış görünümlü kişiler. Bir de son yıllarda yaşamları boyunca bir hayvana elini sürmemiş çoğu kişinin sosyal medya üzerinden kedi köpek fotoğrafları paylaşma mod

Franz Kafka, 29 Kasım 1922 tarihli vasiyetinde geride bıraktığı her şeyin istisnasız yakılmasını isterken şunları söylemiştir: Yazdıklarımın içinde yalnızca şu kitaplar geçerlidir: Hüküm, Ateşçi, Dönüşüm, Ceza Sömürgesinde, Taşra Doktoru ve Açlık Canbazı anlatısı... Bu beş kitap ve anlatı geçerli diyorsam tekrar basılmalarını ve gelecek zamanlara ulaştırılmalarını istediğimi söylemiyorum. Aksine tamamen yitip gitmeliler; benim asıl dileğim budur. Fakat artık yayınlanmış oldukları için kimseyi bunları elde e

Acının insanı güzelleştireceğini söyleyen Dostoyevski, sevebilmek için de acımanın zorunluluğuna inanır. Günlük yaşamı şekilsiz hümanizmasıyla cehenneme dönüştüren Dostoyevski aynı zamanda pasifist iradeyle insanı azaltmıyor mu? Abartılı tesadüflerle örülmüş Ezilenler romanında yaratılan tiplere bakarak bu soruya yanıt verebilirsiniz.

Yalnız Rusya'da değil, Rusya dışında da çağdaş düşün ve roman anlayışına yaptığı katkılarla anılan Fyodor Mihayloviç Dostoyevski'nin ilk yayımlandığında büyük yankı uyandırmayan bu eserinde, ancak genç ruhlarda yaşayabilen saf ve büyük bir aşkın unutulmaz örneği veriliyor. Usta yazarın, 26 yaşındayken yayımlanan bu eserindeki şiirsel anlatımın büyüsünden etkilenmemek olanaksız..

Her insan yaşamında kâbuslar yaşamıştır. Kalıcı olur, geçici olur, ama mutlaka vardır. Kâbuslar akılda kalır. Yaşamımızda belki mutluluklar daha fazladır ama akılda kalmaz. Oysa insanlar mutlu günlerini daha da artırmak için yaşar ve hep de onları anmak, onlarla yaşamak ister. Ne yazık, bu büyük bir aldatmacadır. Asıl kâbus nedir biliyor musunuz? Bu yüzyılda, böyle bir ülkede eli kolu bağlı yaşamak zorunda kalmak. Gerisi teferruat..

Kafka'nın 1909'la, ölümünden bir sene önce olan 1923 senesi arasında yazdığı günlükler, ölümünden sonra dostu Max Brod tarafından kitaplaştırılmıştır. Kafka, günlüklerini yayımlanma amacıyla yazmadığı için, Prag'daki hayatını, hayranlık duyduğu babasına olan hislerini, evlenmeye kendini ikna edemediği kadınla ilişkisini, pişmanlıklarını ve toplum tarafından dışlanmışlık hislerini bütün içtenliğiyle yazmıştır. Günlükler, Kafka'nın dayanılmaz bir gerilimle geçen yaşamını ve duygularını tüm çıplaklığıyla okuyu

Dostoyevski'nin bu romanı yalnızca ezilmişliğin ve toplumsal kötülüklerin sürükleyici trajizmini dile getirmekle kalmaz. Bu aynı zamanda en yüce yargı yeri olarak insan vicdanına ve insan aklına bir başvurudur. Dostoyevski de başkahramanıyla birlikte, yoksulluğun ve acı çekmenin her toplum için kaçınılmaz olduğunu ileri süren dönemin düşünürlerine, bunların ileri sürdükleri -kimi dinsel- düşüncelere şiddetle karşı çıkmıştır. Büyük yazar, bir hiç olarak kalmak, ses çıkarmadan boyun eğmek, her şeye sürekli ka

Raymond Williams, Hardy'nin anlatı yurdunun Wessex değil, değişim ile gelenek arasındaki sınır olduğunu söylerken haklıdır, değişmekte olan kırsal hayatın sınırında mücadele eder onun kahramanları ve kaybederler. Yaşar Kemal'in Çukurova'sı da bir sınır-uzamdır, sınır ilişkilerin mücadele alanıdır ve onun başlıca karakterleri de kaybetmeye yazgılıdır. Fakat bir değerler manzumesi öne sürmez hiçbiri. Aklı başında hiç kimse onun anlatılarının eşkıyalar, hantal köylüler, hüzünlü göçerler, henüz teşekkül etmekte

...Oblomovların hiçbiri kendilerine telkin edilen yaşam ilkelerini özümseyememişlerdir, bunları pratik sonuçlarını alacak kadar uygulayamamışlar; sözün eyleme dönüşmesi, ilkenin ruhun iç gereksinimleriyle kaynaşarak bu gereksinimlerin içinde eriyip yok olması ve böylece insanı harekete geçiren biricik güce dönüşmesi çizgisine ulaşamamışlardır... Onlar için düşlerin gerçeklerden, genel ilkelerin hayata ilişkin basit bir gerçekten daha değerli olması da bundandır. Bunlar yararlı kitaplar okurlar; bu kitaplard

Kirliyim ben Milena, sonsuz kirli, bu yüzden temizlik konusunda böyle yüksek sesle çığlık atıyorum. Cehennemin en dibinde olanlar dışında hiç kimse bu kadar temizmiş gibi konuşmaz; bizim meleklerin sarkılan sandıklarımız, aslında onların şarkılarıdır.