Aşağılanmış insan, yerçekiminin yendiği insandır. Belki de sokakta yürürken, burnumun direğini kıran sonu gelmez ayak kokularının sebebi buydu. Hep aşağıdasındır. Bir cüceye bile aşağıdan bakarsın. Bir böcekle yer hizasında karşılaşırsın. Düşme kaygısı çoktan terk edip gitmiştir kişiyi. Çünkü zaten hep yerdedir. Defalarca karşılaştığın kişiyi yüzünden değil de, ayakkabısından tanırsın. Hiç kimseyle aranda eşit bir konuşma geçmez. Sözler, üzerine âdeta boca edilir. Yarayı sarmak isteyen birinin iyi niyetli d

şiir kafese sığmaz sığarsa şiir olmaz bundandır şiirlerimin isimsizliği. Altını çizersen bağırır, oysa sessiz bir çığlıktır imge. taş yerinde ağırdır derler ama taş değil ki şiir.

Kemal ÖZER Kenan Türkpençe'nin ilginç espiri ve paradoksları baş döndürücü. Mayıs-1987 sayılı Varlık'ta şiirlerine tam sayfa yer verdim. (1987-Cağaloğlu, İstanbul.) Emin ÇÖLAŞAN ...Fikirlerini takdirle karşıladım. İlk fırsatta röportaj için görüşmek dileğiyle, gözlerinden öperim. (1987-Hürriyet-Mektup) Ceyhun Atuf KANSU Kenan Türkpençe yakın geleceğin Cahit Sıtkı Tarancı, Orhan Veli Kanık çapında bir ozanı olma yolunda. (1978-Özgür İnsan Dergisi)

Bilseniz Ne çok bağışladım sizi Sevebilmek için

Bizans romanları yazmaya devam et Alp. Sen Bizans tarihinin benden bir sonraki nesil yazarlarından birisin. Ben tarihi iyi inceledim, yazdım. Sen üstüne çok güzel romanlaştırıyorsun. Bu seninkisi önemli bir yetenek. Byzantinolog Radi Dikici 'Bizans Yolunda Mahşerin Dört Atlısı' kitabı yazarın 'Metamorfoz Günlükleri' ve 'Aşkın Bizans Hali' romanlarından sonraki üçüncü romanı (tarihi fantastik kurgu novella). İlk iki kitabının özellikle akademi çevrelerinden, tarih öğrencilerinden ve 'Bizans Tarihi'ne meraklı

Ne muhteşem sıfatlarla seviyoruz onları Gerçeğin düşte eriyişi ruhun aşkta Anam bacım sevdam canım cananım Sonra birden araflaşıyor aklımız Gam kasavet ve gizli oyunlarıyla cehalet Kaburga kemiği hikayesi ve bilcümle safsata Dördün bire armağanı kadınbudu köfte Ve tanıklığı geçersiz dulavratotu Çok sevdiği için çok ama çok Her gün birkaçını vuruyor Dişi kuş vurmaya alışkın yüreğimiz Bu da gelir bu da geçer ağla ki Meme vermez yoksa gökler yerlere

Onun da düşleri vardı. Trenlere yüklenip gönderilen. Sonra geniş, kalabalık, hareketli alanları görüp yine dönmek zorunda kalan. Düşleri kendinden uzağa düşmezdi kızın. Bindirse de hepsini trene, bir sonraki istasyondan dönüveriyorlardı. Döndüklerinde yakışıklı bir gencin yüzünde olurlardı, iyi giyimli birinin gösterişli bavulunda dururlardı, güzel günler görmüş bir kadının kibar omuz çantasında saklanırlardı. Kimi zaman el ele tutuşmuş iki sevgilinin avuçlarının sıcaklığında uyurlardı.

Hislerimi ruhumun en ücra köşelerine gömüp seninle o şekilde arkadaşlık edeceğim. Tabii sen de benimle arkadaşlığını devam ettirmek istersen. Senden hoşlandığımı bu şekilde itiraf etmiş bulundum. Seni ilk gördüğüm günden beri bu duyguların esiriyim. Platonik de olsa sana aşık olmak çok güzel bir duygu. Ben hayatımda ilk defa aşık oldum. Bu duyguyu ilk defa tattım. Bu denli güçlü bir duygu olabileceğini tahmin etmemiştim. Emin ol bu duyguyla hemhal iken bununla başa çıkmak imkânsız. Her anımda yanımdasın, dü

Bölgenin kaderiydi bu, parayı veren istediği kızı satın alabiliyordu. İnsanoğlunun var edildiği bu topraklarda kadının zerre kadar önemi yoktu. Bazen sağır ve lâl, bazen de kimsesiz ve çıplaktı kadın. İnsanlar arasındaki eşitsizliğin başladığı an, kadının ikinci plana itildiği kültürle başlar aslında. Kadının sadece fiziksel varlığı vardır bu topraklarda. Bilinci, düşünceleri, tercihleri, istekleri yoktur...

Çarpıcı, kışkırtan, ilerledikçe yüzünüze yumruk atan bir roman. Yaşadığı çağın en cesur yazarlarından biri olan Joyce, kendisini dünyanın en iyi yazın ustalarından biri yapan -tıpkı diğer eserlerinde olduğu gibi- bu eserinde de bizleri düşüncenin en uç noktasına taşıyor. Eleştiriyor, tekrar tekrar okutuyor belki de cümlelerini. Zor bir kapı kendisininki. Birkaç defa çalmak gerekiyor Joyce'nin evinin tokmağını. Çalmak ve mutlaka içeri girmek gerekiyor...

...İmparator halkını doğru bir biçimde yönetmiyordu. Hakkaniyetinden ayrılmış, doğruyu eğriyle karıştırıyordu. Devletin kurallarına önem vermiyordu. Halkının sosyal haklarına, vicdanına kulak asmıyor, değer vermiyordu. Her şeyi menfaati için yapıyordu. Papa ise kendi sorumluluğunu unutmuştu. Dünyevi gücü de elinde tutuyordu. Her ikisi de dini devlet işleriyle karıştırıp kendi menfaatleri için kullanıyorlardı. İnsanlığın iki güneşi olan bu iki rehber halkına zarar veriyordu. Halk da başıboş koşan atlar gibi

Karanlık mıydı? Belki de her şey. Herkesin nefes alışı mesela. Herkesin ağrısı, sancısı... Tanrı bazen insan kaderini derin bir çizgi hâline getirir. Sussan olmaz. Ya da bağırsan, haykırsan, ağlasan, sızlasan... Olmaz...

Cemal Cengiz Gürkan şiir evrenimize Alaca Kuş Ağıtı adlı kitabıyla girmişti. İlk kitap için oldukça güzel şiirler söylüyordu. Boynunu büken bir çiçeğin duruşuyla, kayıt düşüyordu defterine. Gülü yudumluyordu. Vicdanın ve derinden derine bir başkaldırının şiiriydi Alaca Kuş Ağıtı. İkinci kitabında yatağını derinleştirerek geliyor sevgili Gürkan. Daha kısa ve daha yoğun şiirler söylüyor. Suları daha gümrah... Gözyaşının yanında haddini bilen okyanustur şiir, diyor bir dizesinde. Öyledir! İkisi de tuzlu sudur

Geçmişe uzan barış büyüten dallarınlaBırak, elemlerin okunsun saçlarındanSancılarının darp izleriOmurganda sağlam bir kemikVarsın, unutturmasın ruhuna çimdiğiniSerzenişin evrilsin tekâmüleIşığa hazırlasın utandığın yenilgileriniElif Burcu ÖzkanGeceye varmak zorKâinatın zembereğinden boşluğa çakılıyorumAma yağmur değilimSızıyorum, dört duvar arasındaBedenimden çıkamayan şeyle bölünüyorumRuhumu en ince yerinden kazıyıpNefes çekiyorumEsra Dökmen

Her yeni şiir kitabında kendini aşan Özgür Laleoğlu için zarlarımı bir kez daha atıyorum. Şiir yoldaşlığı adına. Cezmi Ersöz Coşkuları, sevgiyi, hüznü ve özlemleri doğaya savurmanın, insana dokunmanın başka yoludur şiir. Şiir aşktır. Bir insandan diğer bir insana akan sevgidir, öfkedir, hicivdir, sanatsal meydan okumadır. Özgür Laleoğlu'nun şiirlerinden bize ulaşan o güzel duygulardan, coşkudan etkilenmemek mümkün değil. Kemal Siyahhan

Bu kitapçık, bir süredir ekşi sözlük için yazmakta olduğum kimi yazılardan (ekşi sözlük jargonuyla entry'lerden) oluşan bir seçki olup, Sokrates'ten Lacan'a; Simurg'dan Corona'ya kadar geniş bir konu yelpazesine sahiptir. Ayrıca, denemelerin arasına ara sıcak mahiyetinde ilginç meseller de serpiştirilmiştir. Elimden geldiğince, anlaşılabilir bir üslupla yazmaya özen gösterdiğim bu ekşi sözlük denemelerini, umarım okurlar ekşi ya da kekre bulmazlar.

Semerlerin dili olsa neler anlatır neler. Acılar, yokluklar, sıkıntılar bazen sırttaki semere yüklüdür. Kemal Siyahhan İstanbul'un önemli ticaret merkezlerinden olan Sultan Hamam'da hamalından işadamına kadar oradaki ahalinin yüklendiği sorumlulukları, endişeleri, yaşama dair beklentileri ve korkuları su yüzüne çıkarıyor. Hamal, başka bir dünyanın yazılı olmayan kurallarını samimiyetle yansıtan bir roman. İlkokul biter bitmez iki yıl mahalledeki bakkala takılıp çıraklık ettim. Sonrasında mahalledeki parça k

özlüyorum zaten yanındayken de özlüyordum ki kâh içime alıyorum kokunu gözlerini gülümsemeni kâh yanımda oturtuyorum her halini yine de senin yerini tutmuyor o kahrolası uzaklık duygusu işte elimi uzatıp dokunmadığımdan oluyor hepsi nedense

Sızı, kimsesiz bir sözcük değildir; hepimizin yüreğini, aklını, dalgınlıkla yaktığı parmak uçlarını, kızılçamların incecik sürgün uçlarını yavaş yavaş oyup kemiren diş ağrısı gibi ince bir şeydir, hepimizin can ortağıdır. Sevelim sızılarımızı... Zaman, mekân ve uzay kavramlarında kafa karışıklığı yaşamaya başlamadan önce eksik taşları gediğine oturtmalıyım. Beklemek ve beklentiler zaman kaybına yol açabilir, oysa fazla vaktim yok. Zaman geçtiğinde, bedenler çürüdüğünde; gerçekler hikâyelere, hikâyeler söyle

Tüfeği düşündü sonra, Av tüfeği olmaz, dedi. Göçerler o yıllarda olsa olsa mavzer taşır, diye düşündü. Elinden av tüfeğini aldı, yerine dipçiği ceviz ağacından, namlusu süt beyazı bir mavzer verdi. O adamı tıpkı Kirli Sakallı Rehber gibi av peşine düşürdü. Av olarak bir maral düşledi. Belki yanında bir yavru olmalıydı, annesini emen bir yavru... Ulu meşe ağacı geldi aklına, Mustafa ve annesi Turna geldi sonra. Kutsal ağacın yeşili, Turna'nın süt damlayan memesi; yine gözünün önüne geldi, Mustafa'nın o ilk e